
Nasz organizm do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje określonych substancji odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy chorujemy, czy jesteśmy zdrowi. W pierwszym przypadku jego przywrócenie do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do aktualnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Dziedzina medycyny koncentrująca się na takich działaniach nazywana jest medycyną ortomolekularną. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?
Historia medycyny ortomolekularnej
Podstaw medycyny ortomolekularnej należy szukać w pracach doktora Linusa Paulinga – dwukrotnego laureata Nagrody Nobla. Na podstawie swoich badań, naukowiec wysnuł wniosek, że w organizmie chorych zmienia się stężenie kluczowych dla jego funkcjonowania składników. Według Paulinga, by wrócić do pełni zdrowia pacjent musi uzupełnić te braki. Medycyna ortomolekularna koncentruje się na badaniu interakcji między cząsteczkami poszczególnych substancji odżywczych oraz ich znaczenia dla człowieka, a także procesach ich przyswajania przez organizm.
Medycyna ortomolekularna – wymieniamy najważniejsze substancje
Które jednak składniki są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej podstawowe? Przede wszystkim te, które mają kluczowe znaczenie dla właściwego funkcjonowania naszego organizmu. Są to przede wszystkim pierwiastki, śladowe witaminy, minerały zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, aminokwasy, złożone węglowodany, pro i prebiotyki oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych składników pokarmowych najważniejsze są te, których organizm człowieka nie syntetyzuje sam.